My Ararat

And God remembered Noah, and every living thing, and all the cattle that was with him in the ark: and God made a wind to pass over the earth, and the waters asswaged; The fountains also of the deep and the windows of heaven were stopped, and the rain from heaven was restrained; And the waters returned from off the earth continually: and after the end of the hundred and fifty days the waters were abated. And the ark rested in the seventh month, on the seventeenth day of the month, upon the mountains of Ararat. And the waters decreased continually until the tenth month: in the tenth month, on the first day of the month, were the tops of the mountains seen.

The Holy Bible, Genesis, VIII, 1-5

God had not forgotten Noah and all the animals with him in the boat; he caused a wind to blow, and the water started going down. The outlets of the water beneath the earth and the flood-gates of the sky were closed. The rain stopped, and the water gradually went down for a hundred and fifty days. On the seventeenth day of the seventh month the boat came to rest on a mountain in the Ararat range. The water kept going down, and on the first day of the tenth month the tops of the mountains appeared.

Good News Bible, The Old Testament, Genesis, 8, 1-5.

Da dachte Gott an Noach und an alle Tiere und an alles Vieh, das bei ihm in der Arche war. Gott liess einen Wind ьber die Erde wehen, und das Wasser sank. Die Quellen der Urflut und die Schleusen des Himmels schlossen sich; der Regen vom Himmel liess nach, und das Wasser verlief sich allmдhlich von der Erde. So nahm das Wasser nach hundertfmnfzig Tagen ab. Am siebzehnten Tag des siebten Monats setzte die Arche im Gebirge Ararat auf. Das Wasser nahm immer mehr ab, bis zum zehnten Monat. Am ersten Tag des zehnten Monats wurden die Berggipfel sichtbar.

Die Bibel, Das Alte Testament, Genesis 8, 1-5.

Toen dacht God aan Noah, en aan al de wilde en tamme dieren, die bij hem in de ark waren. En God deed over de aarde een wind gaan, waardoor het water begon te zakken. De bronnen van de diepte en de sluizen van de hemel werden gesloten, en de regen uit de hemel hield op. Het water zakte gestadig van de aarde weg. Na verloop van honderdvijftig dagen begon het te verminderen. Op de zeventiende dag van de zevende maand kwam de ark op de bergen van Ararat te liggen. Het water nam geleidelijk af tot de tiende maand; op de eerste dag van de tiende maand werden de toppen van de bergen zichtbaar.

De Bijbel, Het Oude Testament, Genesis, 8, 1-5.

Recordatus autem Deus Noe cunctarumque animantium, et omnium iumentorum quae erant cum eo in arca, adduxit spiritum super terram et inminutae sunt aquae. Et clausi sunt fontes abyssi et cataractae caeli, et prohibitae sunt pluviae de caelo. Reversaeque aquae de terra euntes et redeuntes, et coeperunt minui post centum quinquaginta dies. Requievitque arca mense septimo vicesima septima die mensis super montes Armeniae. At vero aquae ibant et decrescebant usque ad decimum mensem, decimo enim mense prima die mensis apparuerunt cacumina montium.

Biblia Sacra iuxta Vulgatam versionem, Vetus Testamentum, Liber Genesis, 8, 1-5.

Dieu se souvint de Noй, de toutes les bкtes et de tous les bestiaux qui йtaient avec lui dans l'arche; il fit alors passer un souffle sur la terre et les eaux se calmиrent. Les rйservoirs de l'Abоme se fermиrent ainsi que les ouvertures du ciel. La pluie fut retenue au ciel et les eaux se retirиrent de la terre par un flux et un reflux. Au bout de cent cinquante jours les eaux diminuиrent et, au septiиme mois, le dix-septiиme jour du mois, l'arche reposa sur le mont Ararat. Les eaux continuиrent a diminuer jusqu'au dixiиme mois; le dixiиme mois, au premier jour, les cimes des montagnes apparurent.

La Bible, Ancien Testament, La Genиse, 8, 1-5.

И вспомнил Бог о Ное, и о всех зверях, и о всех скотах, [и о всех птицах, и о всех гадах, пресмыкающихся,] бывших с ним в ковчеге; и навел Бог ветер на землю, и воды остановились. И закрылись источники бездны и окна небесные, и перестал дождь с неба. Вода же постепенно возвращалась с земли, и стала убывать по окончании ста пятидесяти дней. И остановился ковчег в седьмом месяце, в семнадцатый день месяца, на горах Араратских. Вода постоянно убывала до десятого месяца; в первый день десятого месяца показались верхи гор.

Библия, Ветхий Завет, Первая книга Моисея, Бытие, 8, 1-5.

Acordуse Dios de Noй y de todos los animales y de los ganados que con йl esteban en el arca. Dios hizo pasar un viento sobre la tierra y las бguas decrecieron. Se cerraron las fuentes del abismo y las compuertas del cielo, y cesу la lluvia del cielo. Poco a poco retrocedieron las бguas de sobre la tierra. Al cabo de ciento cincuenta dнas, las бguas habнan menguado, y en el mes sйptimo, el dнa diecisiete del mes, varу el arca sobre los montes de Ararat. Las бguas siguieron menguando paulatinamente hasta el mes dйcimo, y el dia primero del dйcimo mes asomaron las cumbres de los montes.

Biblia de Jerusalйn, Antiguo Testamento, Gйnesis, 8, 1-5.

Deus recordou-Se de Noй de todos os animais, tanto domйsticos como selvagens, que estavam com ele na arca. Por isso, Deus mandou um vento sobre a terra e as бguas comeзaram a descer. As fontes do abismo e as cataratas dos cйus foram encerradas, e a chuva parou de cair do cйu. As бguas retiraram-se gradualmente da terra e comeзaram a diminuir ao fim de cento e cinquenta dias. No dia dezassete do sйtimo mкs, a arca poisou sobre os montes de Ararat. As бguas foram decrescendo atй ao dйcimo mкs. No primeiro dia do dйcimo mкs emergiram os cumes das montanhas.

Biblia Sagrada, Antigo Testamento, Gйnesis 8, 1-5.

Dе tдnkte Gud pе Noa och pе alla de vilda djur och alla de boskapsdjur som var med honom i arken. Och Gud lдt en vind gе fram цver jorden, sе att vattnet sjцnk undan. Och djupets kдllor och himmelens fцnster tillslцts, och regnet frеn himmelen upphцrde. Och vattnet vek bort frеn jorden mer och mer. Efter 150 dagar bцrjade vattnet avta. Och i sjunde mеnaden, pе sjuttonde dagen i mеnaden, stannade arken pе Ararats berg. Och vattnet avtog mer och mer intill tionde mеnaden. I tionde mеnaden, pе fцrsta dagen i mеnaden, blev bergstopparna synliga.

Bibeln, Fцrsta Moseboken, Genesis, 8, 1-5.

Da ihukom Gud Noa og alle de vilde dyr og kvжget, som var hos ham i arken; og Gud lod en storm fare hen over jorden, sе at vandet begyndte at falde; verdensdybets kilder og himmelens sluser lukkedes, regnen fra himmelen standsede, og vandet veg lidt efter lidt bort fra jorden, og vandet tog af efter de 150 dages forlшb. Pе den syttende dag i den syvende mеned sad arken fast pе Ararats bjerge, og vandet vedblev at synke indtil den tiende mеned, og pе den fшrste dag i denne mеned dukkede bjergenes toppe frem.

Bibelen, Det Gamle Testamentes Kanoniske Bшger, Fшrste Mosebog, 8, 1-5.

Men Gud kom i hu Noah og alle ville dyr og alle husdyr som var med ham i arken. Gud lot en vind blеse over jorden, og vannet begynte е synke. Havdypets kilder og himmelens luker ble stengt, og regnet fra himmelen stanset. Etter hvert trakk vannet seg tilbake fra jorden. Da hundre og femti dager var gеtt, hadde det minket. Den syttende dagen i den sjuende mеneden ble arken stеende pе Ararat-fjellene. Og vannet minket mer og mer helt til den tiende mеneden. Den fшrste dagen i den tiende mеneden kom fjelltoppene til syne.

Bibelen, Det Gamle Testamente, Fшrste Mosebok, 8, 1-5.

Non semper imbres nubibus hispidos
Manant in agros, aut mare Caspium
Vexant inaequales procellae
Usque, nec Armeniis in oris,
Amice Valgi, stat glacies iners
Menses per omnes; aut Aquilonibus
Querceta Gargani laborant,
Et foliis viduantur orni.

Ad Valgiam, Lyricorum, Liber II,
Horatius Flaccus Quintus.

Я вышел из палатки на свежий утренний воздух. Солнце всходило. На ясном небе белела снеговая, двуглавая гора. "Что за гора?" - спросил я, потягиваясь, и услышал в ответ: "Это Арарат". Как сильно действие звуков! Жадно глядел я на библейскую гору, видел ковчег, причаливший к ее вершине с надеждой обновления и жизни - и врана и голубицу излетающих, символы казни и примерения...

А. С. Пушкин, "Путешествие в Арзрум".
A. S. Pushkin, "Travelling to Arzroum".

Не вечно дождь на жнивы колючие
Из низких льется туч, и до Каспия
Колышут бури гладь морскую,
Как и не вечно, - не каждый месяц, -
Друг Вальгий, верь мне, - в дальней Армении
Недвижен лед, иль рощи дубовые
Гаргана стонут от Борея,
Ясени ж наши листву теряют.

К Вальгию, Ода IX, Гораций
Ad Valgiam, Lyricorum, Liber II,
Horatius Flaccus Quintus

Live Web Cam of Ararat from Armenia (Yerevan)